Taallessen zijn één van de door onze diaconie gesteunde projecten van het IDO. Ze worden o.a. gegeven in het Inloophuis Waterwijk. Twee keer per week komen er ongeveer twintig cursisten om hun Nederlands bij te spijkeren. Sommigen komen zelfs lopend uit de Kempenaar na een dag werken, zo belangrijk vinden ze het. Klaarblijkelijk heeft deze school iets extra’s.
“Vertrouwen en persoonlijke aanpak”, zegt Ad van Vuuren, één van de leraren, “ze durven hier fouten te maken en het tempo wordt bepaald door het niveau van de leerling, niet door de methode, die aan het eind van het jaar af moet zijn”. Tijd om een kijkje te nemen aan de Oostzeestraat.
Zondag 9 februari 2025 is in de Ontmoetingskerk een dienst rondom het IDO. Thema van de dienst is ‘Zie de mens’. Voorganger is algemeen directeur van het IDO René Swieringa. De dienst begint om 10.00 uur en is ook te volgen via kerkdienstgemist.
Als ik binnenkom, is het klasje B2 al begonnen. Geen tweede bel hier. Zeven uur is zeven uur. B2 is bij het IDO het hoogste niveau. Als je daarvoor slaagt, kun je bijna een HBO- of universitaire opleiding volgen. Ad neemt rustig en geduldig met de vijf volwassen leerlingen het huiswerk door. De opdracht waar niet iedereen aan toegekomen is, wordt doorgeschoven naar de volgende keer. Het toont de relaxte sfeer in het schooltje van Els, Marianne en Ad. Zij begeleiden respectievelijk de beginners (A1, A2), de middengroep (B1) en de gevorderden.
De taallessen begonnen ooit als hulp voor Marokkaanse Nederlanders. De mensen die hier nu zijn, komen uit alle windstreken. Er zitten vluchtelingen bij, maar er zijn er ook die voor de liefde hierheen gekomen zijn. Ram is kennismigrant en levert vanwege zijn vaardigheden in de ICT een bijdrage aan de Nederlandse economie. Feda is een Afghaanse tolk die hier door Nederland naar toe is gehaald.
Accentloos Nederlands
Marianne Appelman is met haar groep, die het Nederlands vooral nodig heeft voor werk, bezig met spellingsoefeningen voor het vereiste B1 examen. Waarom schrijf je de botte messen met dubbel -t en dubbel -s en botte zonder -n? Zij herhaalt de verschillende regels die hieraan ten grondslag liggen. Het duizelt me. Ik woon hier al mijn hele leven en ken die regels niet eens. Ik realiseer mij dat deze mensen onze taal niet spelenderwijs kunnen leren, en dus wel van regels afhankelijk zijn.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Zaineb, de jongste in dit klasje, spreekt bijna accentloos Nederlands. Ze is met haar vader Nour gekomen, ook Afghaanse tolk. Zij komt niet alleen voor de taal, want dat krijgt ze op Porteum al, maar “ook voor de gezelligheid”. Amal valt haar bij: “Wij kletsen en lachen ook veel.” Amal en haar zus Nada (klas B2) komen uit Libanon. Ze bleven na een vakantie op Curaçao hangen, kregen daar een Nederlands paspoort en kwamen voor goed onderwijs voor hun kinderen naar Nederland. Nou willen ze de taal goed leren spreken.
Veel motivatie
Als ik bij de groep van Els Lucas binnenval, merk ik meteen dat het beginners zijn. Het begrip nieuwsgierig is moeilijk uit te leggen. De drie vrouwen kijken haar vragend aan. Ze speelt daarom een telefoongesprek met de dokter na, Ze doet dat samen met Bouchra die hoofd- en oorpijn heeft en nieuwsgierig is wat de dokter haar zal adviseren. En dan valt het kwartje. Ook hier ben ik verbaasd over de motivatie van de leerlingen. Als Els afbeeldingen van groente en fruit laat zien, gaan ze allemaal staan.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Dit is bekend terrein, hier hoef je deze vrouwen niets over te vertellen. En de woorden aardbei, avocado en aubergine klinken al heel authentiek. Het gaat in deze groep veel minder uit het boekje. De drie vrouwen gaan kwartetten met Hedy. Zij is vrijwilliger-tolk Engels, heeft wat met talen. Het Nederlands geven aan mensen uit verschillende landen en culturen fascineert haar. Daarom wil ze graag ooit hier een groep begeleiden. Het aangepaste kwartetspel is heel gezellig en leerzaam. Dan is het opeens al weer tijd.
Vrijwilligers
Na afloop kletsen we nog wat na. Els komt uit het Speciaal Basisonderwijs en vindt het na haar pensionering nog steeds leuk om mensen te helpen. “Om alles eruit te halen wat er in zit, want door een goede communicatie gaat de integratie ook beter.”
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Ad is eigenlijk wetenschapper, heeft jaren als dierenarts bij het instituut voor veevoederonderzoek gewerkt, maar ook bij Wageningen University gastcolleges gegeven en studenten begeleid, dus is ook een beetje een onderwijsman. “Ik vind het mooiste van dit werk, dat ik mensen zie groeien.” Marianne komt niet uit het onderwijs (zij was kinderfysiotherapeute), maar compenseert dat ruimschoots door haar enthousiasme en betrokkenheid. Ze kan zo genieten van haar groep. Als ze ziet hoeveel ze elkaar helpen en hoeveel geduld ze met elkaar hebben.
Als Nour de groep even verlaat om zijn vrouw Shokofa te ontzetten van hun jongste dochter Helen, ontspint zich een gesprek tussen de achtergebleven vrouwen over de participatie van mannen in de opvoeding in hun verschillende culturen. “Dan komt er iets op gang dat het leren van de taal ver overstijgt. En het ontroert me als ik Teblit, Eritrese vluchtelinge, buiten op de fiets de woordjes hoor herhalen die ze net binnen geleerd heeft.”
Tekst: Henk Breukelman
Foto’s: David Brouwer
Dit artikel is geschreven in het kader van de Actie Kerkbalans 2025.
Help ons werk van het IDO mogelijk maken. Steun bijvoorbeeld de taallessen. |