Je komt als geroepen…

“Je bent erin geluisd”, lacht Joop de Wolf, wanneer Ingrid Wortel vertelt over hoe ze het vrijwilligerswerk is ingerold. Ingrid: “Ik was indertijd hoogzwanger, dus eigenlijk kwam het helemaal niet uit, maar ik vond het gelijk hartstikke leuk.”  Hoe belangrijk vrijwilligers zijn voor de kerk. Daar weten Joop (voorzitter van de kerkenraad) en Ingrid (secretaris van de kerkenraad) alles van. Op een snikhete zomeravond schuiven ze aan om te vertellen over hun eigen kerkenwerk. Zo hopen ze ook anderen te enthousiasmeren, want iedereen die iets wil doen, komt als geroepen.

Je groeit ook persoonlijk

Joop: “Ik heb eigenlijk mijn hele leven vrijwilligswerk gedaan. Het begon bij de studentenvereniging. Als je ergens lid van bent, dan moet je er ook aan bijdragen. In mijn studententijd ging dat om het organiseren van feesten. Inmiddels gaat het om serieuzere dingen. Toch blijft het leuk om met een groep iets te organiseren.“ Ingrid: “Door het kerkenwerk groei je ook persoonlijk. In het begin vond ik het doodeng om het consistoriegebed uit te spreken, maar door het vaker te doen, groei je. Joop: “Het is ook een veilige plek om te leren. Je mag fouten maken. Het hoeft niet perfect.” Ingrid: “Iedereen mag de taak invullen zoals zij of hij dat graag wil. Er is veel vrijheid.”

Goede werken

Joop: “Door je vrijwillig in te zetten, word je ook meer betrokken bij de kerk. Ik geloof eigenlijk door te doen. Actief, goede werken. Het helpt ook bij je eigen zingeving. Dat je op deze manier iets kan betekenen voor de zingeving van anderen is ook mooi.”

Met een glimlach

Ingrid is inmiddels acht jaar secretaris van de kerkenraad en ze doet het nog steeds met veel plezier. “Ik heb net weer voor vier jaar bijgetekend”, vertelt ze met een glimlach op haar gezicht. “Dat is ook het prettige van ambstdrager zijn. Je weet dat het voor een bepaalde periode is. (vier jaar, maar dat is bespreekbaar tegenwoordig). Daarna kan je zelf besluiten of je verder wilt. Er zijn ook vrijwilligerstaken die nooit stoppen. Dan is het soms veel moeilijker om een moment te bepalen dat het genoeg is geweest.”

Verantwoordelijkheid nemen

De afgelopen jaren is het steeds lastiger om vrijwilligers te vinden. Joop: “De kerk is een vrijwilligersorganisatie, zonder vrijwilligers is er geen kerk.  We doen wat dat betreft een beroep op iedereen die bij de kerk betrokken is. We worden allemaal ouder en ook de kerk vergrijsd. Dat betekent dat ook ouderen wat langer moeten meedraaien en hun verantwoordelijkheid moeten nemen. De groep jongeren is klein en ook de jonge ouders zijn drukker dan ooit. Alleen met hen redden we het niet. Met meer mensen gaat het ook makkelijker. Het belangrijkste van vrijwilligerswerk is dat je iets moet doen wat je leuk vindt. Je wilt niet leeggezogen worden.”

Groot netwerk

Ingrid: “Door het vrijwilligerswerk is mijn netwerk binnen de kerk veel groter geworden. Mensen die je niet kent, spreken je aan. Dat is leuk. Zo’n netwerk is ook heel fijn als er tegenslagen zijn. Toen mijn man ziek was, heb ik zoveel hulp ontvangen. Dat is heel bijzonder.”

Veel plezier!

Als de zon bijna onder gaat, wil Joop toch nog iets kwijt.  “Ambtsdrager zijn is vooral heel leuk. Het is dus niet nodig om ze na de bevestiging, sterkte of succes te wensen. Laten we afspreken, dat we vanaf nu zeggen: Veel plezier, want dat is het vooral. Heel plezierig.”