Kwetsbaar en daadkrachtig
Een flinke plastic zak en een klein stoffen tasje worden onder tafel vandaan geschoven. Het voelt even aan als een sinterklaasmomentje. Tevoorschijn komen een paar stevige wandelschoenen, van het soort waar je de Vierdaagse wel mee kan uitlopen. Een houten hart op een stokje wordt ernaast geplaatst. Het ene voorwerp oogt kwetsbaar, het andere daadkrachtig. Toch verbeelden ze allebei hetzelfde: pastoraat.
Dominee Klaas de Lange en Jan Visch, voorzitter van de taakgroep pastoraat, tref ik aan in de patio van de kerk. Ze zijn al druk in gesprek. Uit de zak van Jan komt een briefje met adresgegevens. Of Klaas eens langs wil gaan of contact kan opnemen met deze meneer. Klaas hoort het verhaal aan en stopt het briefje weg. Klaas: “Dit is precies de reden dat we graag meer aandacht willen voor het pastoraat. Omzien naar elkaar, daar draait het om. Als iemand je pad kruist, neem dan even de tijd voor die persoon en weet dat je voor meer hulp een beroep kan doen op de kerk.”
Geloofsgesprek
Jan: “Er zijn best veel mensen die naar elkaar omzien, maar we zoeken ook mensen die het geloofsgesprek willen voeren. Vroeger was dat de taak van de ouderlingen. Daar waren er veel meer van en ook de kerk speelde toen een veel grotere rol in het dagelijks leven.”
Klaas vult aan: “Er zijn heel veel mensen actief bij de kerk betrokken, maar er is ook een grote groep die aan de rand zweeft. Vroeger was de kerk leidend voor je identiteit. Geloof is nu veel minder zeker en veel meer zoeken. De afstand naar de kerk is groot. Toch willen we er ook voor deze groep mensen zijn. Daar kan pastoraat bij helpen.”
Het werk van ouderenpastor bestaat voornamelijk uit het bezoeken van ouderen van 75 jaar en ouder. “Mensen vinden het vaak wel fijn dat ik kom. Ik heb veel geduld en ben vooral een luisterend oor. We spreken vaak over vroeger. Dan komen de moeilijke en mooie momenten in het leven vanzelf ter sprake. Aan het eind van een gesprek vraag ik meestal of ze het fijn vinden om samen te bidden. Daarna is het vaak even heel stil, een heilig moment. “
Hemelen
Jan is sinds kort voorzitter van de taakgroep pastoraat. “Ik vind het fijn om iets zinvols te doen en krijg er ook energie van.” Die energie was de afgelopen twee jaar ver te zoeken. Jan: “In maart 2020 kreeg ik corona en ik werd ernstig ziek. In het ziekenhuis was er een moment dat ik echt dacht: ik ga hemelen. Dat ik nu nog leef, voelt voor mij als extra tijd. Het is bijzonder dat ik hier nog ben en dat ik voor anderen iets kan betekenen.”
Stuur een appje
Pastoraat is eigenlijk oog hebben voor elkaar en dat kan al heel eenvoudig door het sturen van een appje. Klaas: “Ik ben zelf niet zo’n beller, maar stuur regelmatig een berichtje. Een appje is op afstand, maar ook heel nabij. Het is dichtbij, maar niet fysiek.”
Jan spreekt uit eigen ervaring als het gaat over het belang van omzien naar elkaar. “Hoeveel kaarten ik wel niet heb gekregen en toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis stonden er zeven bossen bloemen. Ook de appjes van Klaas waren fijn om te lezen. Dat is echt bemoedigend.”
Betekenisvol
De taakgroep pastoraat roept iedereen op om eens extra om zich heen te kijken. Voor wie kan je wat betekenen? Een appje of een belletje, een kaartje, een bloemetje, een kort praatje of een bezoekje. Een klein gebaar kan soms al voldoende zijn. Klaas: “Mensen mogen elkaars pastor zijn en dat kan je ook zijn voor iemand buiten de kerk.”
Open staan voor de ander
Daarnaast zoekt het netwerkpastoraat ook mensen die als vrijwilliger namens de kerk een geloofsgesprek willen voeren. Klaas: “Voor een goed geloofsgesprek moet je vooral oprechte belangstelling hebben. Luisteren naar de geloofsvragen. Jan: “We zoeken personen die empatisch zijn. Je moet open staan voor het verhaal van de ander, zonder daarover te oordelen.” Klaas: “Meestal heb ik ook geen antwoord. Soms helpt het als ik mijn eigen ervaring deel. Ook kan samen bidden helpen.”
Verlichting en troost
Jan: “Het is fijn om een geloofsgesprek te voeren. Zo kan je die ander een klein beetje troost geven. Je biedt een beetje verlichting. Dat je op die manier van betekenis bent, doet ook iets met jezelf.”
Samen oplopen
De wandelschoenen van Klaas staan als een krachtig symbool op tafel. Klaas: “ Bij pastoraat loop je even samen op . Soms doe ik dat ook letterlijk. Dan gaan we samen wandelen in het Zuigerplasbos. Als je loopt, laat je ook dingen achter je. Al gaande ontdek je welke weg je gaan moet.”
Liefde, hoop en geloof
Pastoraat past ook bij Pasen. Klaas: “Het is ten diepste dat je mensen weer helpt opstaan.” Jan: “Het is mij geschonken dat ik na corona deze bonusjaren heb gekregen.” Hij steekt zijn handen omhoog. “Ik krijg het van boven en ik ervaar daardoor de ruimte om het met anderen te delen.“ Alles zit eigenlijk in het houten hart dat Jan meegenomen heeft. “Het hart is een teken van liefde, hoop en geloof. Je hart open stellen voor de ander, daar draait het om.”
