Pastoraal bezoekwerk met Christa Nauta

Sinds kort is Christa Nauta één van de pastoraal bezoekwerkers van onze kerk. Ze staat in die rol klaar voor iedereen die behoefte heeft aan een gesprek met een religieuze ondertoon. Haar enthousiasme is groot en dat is niet verwonderlijk. “Ik heb affiniteit met mensen die extra aandacht verdienen. Ik ben ook heel nieuwsgierig naar mensen, stel graag vragen.”

Christa vindt het fijn om een soort verlengstuk te kunnen zijn voor onze predikant Klaas de Lange, ouderenpastor Marjolen Veerbeek en jongerenpredikant Eva Bruggeman. “Als pastoraal bezoekwerkers kunnen wij aandacht geven aan mensen die dat op prijs stellen. Dat kan om allerlei redenen zijn, bijvoorbeeld als iemand niet meer naar de kerk kan komen, zich alleen voelt of gewoon behoefte heeft aan een goed gesprek. ‘Pastoraal’ geeft aan dat het wel een geloofsgesprek is. Ik weet niet alles, maar dan geef ik het door aan Klaas, Eva of Marjolen.”

Mooie manier

Ze wil er voor anderen zijn, maar Christa denkt ook zeker dat het pastoraal bezoekwerk haar zelf iets gaat brengen. “Ik vind het leuk om verhalen te horen van mensen die heel veel hebben meegemaakt,” vertelt ze. “Moeilijke gesprekken over sterven en dood kan ik ook voeren. Het is een mooie manier om mensen aandacht te geven, zeker als het verlies al langer geleden is. De aandacht wordt dan vaak steeds minder, maar het gemis is blijvend. Juist iemand die minder dichtbij staat, kan daar soms iets in betekenen. Ik zie soms mensen helemaal los komen om mooie herinneringen weer eens te vertellen.”

Rustpunt in de week

Gevraagd naar wat de kerk voor haarzelf betekent, antwoordt Christa: “Best wel heel veel hoor! Het is voor mij een rustpunt in de week. Een plek waar je tot bezinning komt. Waar je gaat luisteren. Waar je verstilt, je richt op het innerlijke. Dat doen mensen heel weinig.” De kerk is een plek waar ze graag naartoe gaat en anderen ontmoet. “Je ziet er mensen die gelijkgestemd zijn en dat is heel belangrijk voor mij. Anderen kunnen niet begrijpen wat het is dat ik geloof.”

Zoeken naar andere vormen

De toekomst van de kerk baart Christa wel zorgen, geeft ze aan. “Ik zie steeds minder jongeren in de kerkdiensten. Mogelijk dat de jongeren in onze kerk zich minder herkennen in de vorm? Zelf zijn we ook wel eens minder naar de kerk gegaan, maar we zijn altijd verbonden gebleven. Het is zorgelijk dat de jeugd zich steeds minder laat zien.” Toch verwacht Christa dat de kerk nooit helemaal verloren gaat. “Ik denk niet dat de jeugd niet gelooft,” zegt ze. “We moeten zoeken naar andere vormen en daar de jongeren bij betrekken. Dan worden ze misschien toch wel enthousiast om te komen.”

Sober en ingetogen

Kerst staat voor de deur en dit is een feest dat meestal juist wel veel kinderen en jongeren naar de kerk trekt. Christa woont deze diensten ook graag bij, zeker na dit twee jaar door de coronalockdowns niet kon, maar toch heeft ze niet zoveel met Kerst. “Ik heb meer met Pasen,” lacht ze. “Dat is zo inspirerend, iedere keer weer. Die Bijbelteksten komen nog steeds binnen! Kerst is wel gezellig, maar ik heb er niet zoveel religieuze gevoelens bij. Ik houd ook niet van uitbundige versieringen. Het is voor mij de uitdaging om het zo sober en ingetogen mogelijk te laten zijn.”

Kerst-Inn

Geconcentreerd als familie bijeen zijn, dat vindt Christa fijn met de Kerst. En natuurlijk de Kerst-Inn op Tweede Kerstdag, waarachter haar man Dick al vele jaren de drijvende kracht is. Er zijn allerlei activiteiten in de Ontmoetingskerk met ter afsluiting een gezamenlijke maaltijd. Christa: “Dat is voor mij zoals Kerst hoort te zijn. Het voelt een beetje ‘herbergig’: kom maar binnen, kom maar genieten!”

Tekst: Auke Schipper
Foto’s: David Brouwer