Ouderenpastor Marjolen Veerbeek fietst met een flinke vaart door de straten van Lelystad. Ze heeft de vaart erin, want altijd een volle agenda. Er zijn immers genoeg ouderen die haar graag zien komen. Vandaag bezoekt ze Jan Sonneveldt. In februari is zijn vrouw Hilde overleden. Marjolen heeft de familie daarbij begeleid en eveneens de uitvaart verzorgd. We bezoeken Jan om te horen hoe het met hem gaat en om samen terug te kijken.
Voordat de fiets op slot staat, gaat de deur al open. Een vriendelijk ogende man heet ons welkom. In de huiskamer herinneren tekeningen van de kleinkinderen aan hun zieke oma. We nemen plaats aan de keukentafel en krijgen een degelijke kop koffie ingeschonken met een goed smakend koekje erbij. Het bezoek begint luchtig, maar na de eerste slokken koffie gaan we terug in de tijd. Het wordt een intensief en openhartig gesprek dat de nodige indruk maakt.
Stilte en rust
Jan Sonneveldt vertelt over het leven van zijn onlangs overleden vrouw Hilde. Een leven wat begon met een bijzondere jeugd in Indonesië. Vooral op latere leeftijd gaat ze hier steeds meer mee worstelen. Als Jan hierover vertelt, wordt hij overmand door emotie. Het is bijzonder te zien hoe Marjolen hierop reageert. Ze is er in de stilte en de rust, maar ook met een hand op het juiste moment.
Luisterend oor
Marjolen Veerbeek is sinds begin 2019 ouderenpastor in de Ontmoetingskerk en haar werk bestaat voornamelijk uit het bezoeken van ouderen. In de periode voorafgaand aan het overlijden van Hilde bezoekt ze de familie Sonneveldt regelmatig. Hilde is ongeneeslijk ziek en ligt de laatste periode van haar leven op een bed in de woonkamer. Marjolen: “Tijdens de bezoeken sprak ik met Hilde over haar jeugd, maar ook over haar zorgen. Ik ben als pastor vooral een luisterend oor. Je mag ook met je zorgen vertrouwen op God. “
Voor het voorbereiden van een uitvaartdienst neemt Marjolen ruim de tijd. “Uiteindelijk wil je iedereen recht doen. De overledene, maar ook de familie. Het moet een geheel worden”. Jan: “Hilde had zelf opgeschreven wat zij graag wilde bij de uitvaart. Dat is de leidraad geworden. Marjolen kwam met een basisopzet van de liturgie en dat hebben we verder ingevuld.“ Marjolen vult aan: “Het mooie was dat Hilde hier toen gewoon in de woonkamer lag te slapen. Af en toe ging er iemand naar haar toe, heel vredig.”
Mand van bamboe
Hilde overlijdt op 9 februari 2019. Marjolen: “Voor de uitvaartdienst ben ik op zoek gegaan naar de goede woorden. Daarvoor ga ik ook in gebed met God. “Jan vult aan: “Het was een hele fijn dienst. Dit was voor mij een afsluiting zoals we denken dat ze het gewild zou hebben. De gekozen liederen pasten bij haar. Ze had ze ook geen kist, maar een mand van bamboe.”
Perspectief voor achterblijvers
Marjolen probeert tijdens de uitvaart niet alleen stil te staan bij de overledene, maar ook te kijken naar de toekomst die er voor de achterblijvers is. “Hilde heeft als overledene een andere toekomst doordat ze er niet meer is. Zij vertrouwde erop dat ze haar Vader weer zou zien. Voor de mensen die achterblijven gaat het leven verder. Daar probeer ik ook woorden aan te geven. Ik vind het belangrijk om de mensen die betrokken zijn bij een afscheid ook perspectief te geven.”
De kerk is een stuk huis
Tijdens het bezoek aan Jan spreekt hij vooral over de geschiedenis van Hilde en haar familie. Vol trots overhandigt hij het onlangs verschenen boek waarin haar familiegeschiedenis beschreven wordt. In de kamer staat een mooie foto van Hilde met een zakje met steentjes erbij, nauw verbonden met haar leven. Ook in deze periode is de kerk voor Jan een stuk huis. “Het is een plek waar je elkaar ontmoet, maar ook waar je tot jezelf kan komen.”