Van wildernis naar vogelparadijs

Hoe het was…

In dit stukje willen wij uw aandacht vragen voor de groene omgeving van de Ontmoetingskerk. Eerst iets over hoe het was in de jaren negentig. Waar nu de parkeerplaats is, was toen ruige begroeiing. De schooljeugd van die tijd kon daar mooi spelen. Zij noemden het daar de wildernis. Tegen de oostzijde van de kerk was een grasveldje. Dat werd door onze gemeente soms wel gebruikt, maar als speelveldje was het niet erg geschikt. De muren van de kerk waren vaak besmeurd met graffiti. En de ramen werden geregeld kapot gemaakt door vandalen. Kortom, de directe omgeving van de kerk had een negatieve uitstraling. Nu ziet het er beter uit.

Volop vogels

In 2010 werd van de wildernis een parkje gemaakt en rond de kerk kwam een vier meter breed plantsoen. Deze strook mogen wij als kerkgemeente naar eigen inzicht beheren. Het is nu zo ver dat het parkje en de tuin rond de kerk duidelijk gestalte krijgen. In het voorjaar bloeien de sneeuwvlokjes en de krokussen prachtig in het goed onderhouden parkje. Ook vogels zijn daar volop. Vorig jaar zong hier de nachtegaal. De tuin rond de kerk wordt steeds voller en gevarieerder. Dat geeft het onderhoudswerk ook meer voldoening.

Vrijwilligers voor een groenere omgeving

Het is niet alleen maar schoffelen wat er moet gebeuren. Het werk wordt gedaan door zes vrijwilligers. Wekelijks zijn die een paar uurtjes bezig. Ieder weet wat hij moet doen. De één werkt liever alleen en de ander is liever samen aan het werk. En dankzij de Open Kerk is de koffiepauze ook heel gezellig. Wij, de vrijwilligers, vinden het heel belangrijk, ook voor de buurt, dat de omgeving van onze kerk er mooi en goed verzorgd uit blijft zien. Als ieder het daar over eens is, zullen er vast wel genoeg vrijwilligers blijven toch? De mensen die het werk nu doen zijn:
Gerard Maat, Rijk Heemsbergen, Jos van Hoeve, Roel Okken, Rens Groot en ondergetekende. Ebele van der Veen

Lees ook het verhaal over de groene kerk