Begin september neemt Eva Nauta-Bruggeman afscheid als dominee van onze gemeente. Ze kwam binnen als jongerenpredikant voor drie jaar, wat met een jaar werd verlengd. Sinds januari dit jaar is ze gemeentepredikant na het afscheid van Klaas de Lange. “Ik denk dat het goed is om ergens nieuw te starten,” zegt Eva. Met een fijn gevoel kijkt ze terug op de afgelopen vier jaar.
De vacature voor een jongerenpredikant bij onze gemeente kwam destijds op een geschikt moment. “Het sloot aan bij wat ik al gedaan had,” vertelt Eva. “Na mijn studie theologie ben ik eerst bij het dienstencentrum van de PKN gaan werken. Ik dacht mee over jongeren in de kerk en maakte bijvoorbeeld werkvormen voor tieneravonden.”
Eva prijst de betrokkenheid van de jongeren in onze gemeente. “Ze komen niet altijd in de kerkdienst, maar zijn op andere momenten en manieren wel betrokken,” benadrukt ze. “Als je een jongerenpredikant aanstelt, hoop je dat de kerk weer vol loopt met jongeren. Maar dat is onrealistisch. Ik merk wel dat jongeren weer meer en misschien ook anders betrokken zijn bij het geloof. Dat is ook niet raar, het is een andere tijd.”
Als voorbeeld noemt Eva de reizen met jongeren naar Taizé. “Dat was best een grote groep en je gaat niet mee als je helemaal niets hebt met het geloof!” Ze vervolgt: “De jongeren zijn ook aanpakkers. Zo hebben ze via het IDO met jongeren uit andere kerken een verwaarloosd huis schoongemaakt. Dat is heel praktisch en concreet.” Overigens kreeg Eva ook wel eens te maken met de andere kant. “Dan had je iets heel leuks georganiseerd, maar waren de jongeren niet enthousiast… Je moet wel om kunnen gaan met teleurstellingen,” lacht ze.
Ondertussen beleefde Eva als beginnende dominee bij onze gemeente allerlei bijzondere momenten: De eerste keer avondmaal, de eerste keer een kind gedoopt, de eerste keer belijdenis, de eerste keer een bruiloft. “Ik vind voorgaan heel leuk,” zegt ze.
“Ik kan heel erg genieten van het voorbereiden en het leiden van een dienst. Als predikant spreekt de afwisseling me aan: Aan de ene kant de inhoud, wat ik te zeggen heb. Aan de andere kant het ontmoeten van mensen op een laagdrempelige manier.”
En wat wil ze zeggen dan? “Ik wil laten zien dat mensen welkom zijn in de kerk en dat ze geliefd zijn. Je mag hier zijn zoals je bent. Wat je ook meemaakt en waar je ook doorheen gaat, je mag als houvast hebben dat God bij je is en je in die zin ook nooit alleen bent. En daar komt weer heel veel uit voort, zoals naastenliefde en hoe je met anderen omgaat.”
Hoewel Eva de master gemeentepredikant afrondde bij haar studie theologie, vond ze zichzelf toen nog erg jong (24) om direct als gemeentepredikant te starten. Inmiddels is ze dat op dertigjarige leeftijd bij onze gemeente wel geworden. “De ervaring die ik hier heb opgedaan, hoop ik nu elders te kunnen inzetten. Iets concreets is er nog niet, maar ik heb er wel vertrouwen in. Het gaat erom welke gemeente bij mij past en waar ik pas.”
“Ik wil laten zien dat mensen welkom zijn in de kerk en dat ze geliefd zijn. Je mag hier zijn zoals je bent.”
Het afscheid van onze gemeente laat Eva niet onberoerd. “Ik ga vooral de mensen missen. Heel hartelijk, echt een warme gemeenschap. Ik ben echt van deze gemeente gaan houden. Het meeleven en de steun zal ik niet vergeten. Vanaf het begin al, maar bijvoorbeeld ook rond onze bruiloft.” Lachend voegt ze daaraan toe: “En nooit meer pizza in het jeugdhonk, daar word ik heel verdrietig van.”
Ook de samenwerking met haar collega’s Klaas de Lange en Marjolen Veerbeek mag niet onbenoemd blijven. “Die was geweldig! Het klikte heel goed tussen ons, we konden goed en makkelijk bij elkaar terecht. Het was ook fijn om dingen samen te doen. Dan zaten we met het liedboek voor de neus: Hé, dit past er goed bij. Als ik met Klaas en Marjolen op pad ging, zeiden de jongeren wel eens: Ga je weer met je ouders op stap?! Ik was trouwens blij dat toen Klaas afscheid had genomen, Annet Prins ons snel kwam versterken. Daardoor was er voor alle doelgroepen weer een aanspreekpunt.”
Vooralsnog is er nog geen opvolger voor Eva gevonden. Wat haar betreft komt de nieuwe predikant in ieder geval voor een fantastische gemeente te staan. “Hier is veel mogelijk. De mensen zijn niet bang om hun handen uit de mouwen te steken en staan open voor nieuwe ideeën. Qua geloofsbeleving zijn er best verschillen. Dat is uitdagend, maar ook leuk: Hoe verbind je iedereen met elkaar?”
Vooralsnog is er nog geen opvolger voor Eva gevonden. Wat haar betreft komt de nieuwe predikant in ieder geval voor een fantastische gemeente te staan. “Hier is veel mogelijk. De mensen zijn niet bang om hun handen uit de mouwen te steken en staan open voor nieuwe ideeën. Qua geloofsbeleving zijn er best verschillen. Dat is uitdagend, maar ook leuk: Hoe verbind je iedereen met elkaar?”
Aan onze gemeente wil Eva tot slot nog dit meegeven: “Blijf zo gastvrij als jullie zijn! En wees niet bang om het gesprek aan te gaan over het geloof. Jullie zijn nogal doenerig, maar het is ook niet erg om in gesprek te gaan over waarom jullie die dingen eigenlijk doen. Ik hoop dat er een hele leuke nieuwe predikant komt.”
|
We vroegen Eva naar drie bijzondere momenten uit haar periode bij onze gemeente. “Er is zoveel gebeurd,” reageerde ze. De volgende momenten van verschillende aard hebben desondanks veel betekenis voor haar: “Sowieso de reizen naar Taizé! Dat hebben we drie keer gedaan, het is een hele bijzondere plek om te zijn met jongeren uit onze kerk. De diensten, de ontmoetingen. Er is heel veel ruimte voor gesprek en reflectie.” “Het paaskoor met jongeren. Soms heb je geen idee of iets gaat werken. Een paar jongeren waren enthousiast, bazuinden het rond en toen stond er een hele grote groep. Zo leuk dat het lukte, dat werkt heel enthousiasmerend!” “Wat heel veel indruk heeft gemaakt: Het plotselinge overlijden van een jonge vader uit onze gemeente. Dat was echt een schok en ik heb toen gemerkt dat je als kerk iets kunt betekenen. Ik voerde een gesprek met kinderen over de dood en dat heeft heel veel indruk gemaakt.” |
