Jong en oud met elkaar in contact brengen. In de generatieconversatie gaan elk Venster een ouder en een jonger iemand met elkaar in gesprek. Dit keer ontmoeten Abel en Dick elkaar. Ze kennen elkaar nog niet.
In de rubriek generatieconversatie, gaan elke keer een jongere en oudere met elkaar in gesprek. Aan de hand van vaste vragen leren de twee elkaar beter kennen.
Kunnen jullie jezelf voorstellen aan elkaar?
Abel (A): Mijn naam is Abel van Doodewaard. Ik ben 20 jaar oud en ik heb 2 broers, Lukas en Joram. We gaan allemaal naar deze kerk. Ik woon in Lelystad en ik ben recent verhuisd. Ik loop dit jaar stage in Swifterbant als buurtsportcoach. En ik heb een vriendin.
Dick (D): Ik ben Dick Dingemans, ik ben 86 jaar oud. Ik ben geboren in Bommelerwaard, een gebied tussen de Maas en de Waal. Ik ben kerkelijk orthodox opgevoed. Ik heb mijn hele leven in de landbouw gewerkt. In ’65 solliciteerde ik voor de hogere landbouwschool in Dronten, daar werd ik aangenomen en heb ik gewerkt. Later ben ik van Dronten naar Lelystad verhuisd en werd ik lied van deze kerk. Ik heb samen met mijn vrouw drie kinderen en vijf kleinkinderen.
Wat betekent de ontmoetingskerk voor jou?
A: De ontmoetingskerk is de plek waar ik ben opgegroeid. Ik kom er vanaf kinds af aan. Ik heb nog steeds met mijn gezin een groepje vrienden in de kerk, dat is een clubje waar we leuke dingen mee doen. De kerk is ook een plek van ontmoeten. Ik vind het leuk om dingen te doen in de kerk. Zelf doe ik dat als koffieschenker. Dan vind ik het leuk als mensen verbaasd zijn dat zo’n jong iemand dat doet en ik vind het leuk om mensen te ontmoeten.
D: De Ontmoetingskerk, de naam doet hem eer aan. Ik vind het pluspunt van deze kerk de pluriformiteit. Elke stroming kan hier een plekje vinden. Op heel veel plaatsen zie je dat dat niet kan, maar hier zoekt niet iedereen zijn eigen hokje op. Ik kom hier in de kerk tot bezinning. Al vind ik wel dat de preek wat diepgang en meer diepgang mag hebben. Ik vind de diaconie belangrijk. En ook de vrijwilligers, die zijn enorm belangrijk, daar wordt de kerk doorgedragen. Wel zou ik wensen dat er wat meer jongeren in de kerk zijn.
A: Dat merk je tegenwoordig wel, de kerk het geloof dat soort dingen zijn onderaan het lijstje terecht gekomen. Vroeger was dat wel anders, dan moest je naar de kerk.
D: Dat moest ook echt.
A: Ja, als je niet zou gaan dan heb je een probleem. Maar nu is dat wel anders. Wel zou het fijn zijn als er naar jongerendiensten of gezindiensten meer kinderen en jeugd komen.
D: Je zou ook kunnen denken aan ander soort diensten. Gospels gaan zingen om op die manier meer jeugd te trekken.
A: Dat hebben we wel een paar keer gedaan, jongerendiensten met nummers van nu. Dat helpt denk ik wel.
D: Jullie hebben de toekomst, de mensen van mijn leeftijd kunnen de kerk geen boost geven, jullie wel.
Wie is God?
D: God is voor mij, almachtig, schepper van hemel en aarde en ook van mij. Hij is een anker in het leven. Ik zie de laatste tijd de samenleving steeds individualistischer worden. We zitten allemaal op ons eigen eilandje. Dat zie ik in geloof ook. De mens heeft het goed, verlaat de kerk en denkt bij zichzelf, waar heb ik God nog voor nodig. Dat vind ik wel lastig. We mogen misschien ook wel eens zeggen dat God kwaad is. Het draait niet alleen maar liefde. Ik vergelijk het met mijn eigen vader, die is ook wel eens kwaad op je, en dat was dan ook terecht.
A: Ik vind het zelf lastig om te zeggen wie God is. Ik ben misschien wat vrijer opgevoed. Ik geloof zeker dat er een grotere macht is dan wij, maar vind het moeilijk om daar het bordje God aan te plakken. De verhalen die in de bijbel staan, daar denk ik dan van ‘er zit inderdaad iets in’. Maar ik geloof niet alles.
Speelt geloof in jouw dagelijks leven een rol?
A: Minder dan het vroeger was. Wij bidden voor het eten en danken na het eten. Som merk je wel dat het een ‘liedje’ begint te worden. Toch speelt het een rol in mijn dagelijks leven, het is routine geworden.
D: Ik heb er heel veel steun aan. Ik probeer mijn orthodoxe opvoeding achter me te laten. Ik probeer God als minder streng te zien. Want als je gaat nadenken, een erg strenge God kan nooit de bedoeling zijn. Dan zouden nog meer mensen van hem vervreemden. Mijn geloof is dus door de tijd veranderd. In mijn dagelijks leven probeer ik te bidden, als ik ergens mee zit leg ik dat bij hem neer.
Wat is de ideale zondag?
D: Ik ga naar de kerk, dat geeft gezelligheid en inspiratie. Dan gaan we naar huis, daar drink ik koffie en dan probeer ik de familie op te zoeken. Daarnaast probeer ik op zondag echt tot rust te komen.
A: De rustdag…
D: Ja, die had je vroeger hard nodig op de boerderij.
A: Ik probeer ook op zondag tot rust te komen. Zaterdag is voor mij hardwerken. Zondag staat er dan na het uitslapen een lekker ontbijtje op tafel. Dan ga ik soms met mijn ouders mee naar de kerk. Na de kerk hoef je niks.
Wat wil je de andere generatie vragen of meegeven?
D: Ik heb dat eigenlijk al gezegd. Probeer het net eens aan de andere kant uittegooien en te kijken of dat meer jeugd trekt. Bijvoorbeeld op de Youth for Christ manier.
A: Dus meer openstellen?
D: Ja, misschien andere muziek, maar jullie jongerenpredikant is ook al een voorbeeld. Die past goed bij jullie denk ik?
Dit is de laatste generatieconversatie, daarom geen vraag voor het volgende duo, maar wel een extra vraag, hoe breng je generaties in contact?
D: Je moet met elkaar in gesprek. Het is fijn om met elkaar in gesprek te zijn. Het is fijn om als oudere generatie ook in gesprek te blijven met de jongeren die ik dan ontmoet in de kerk.
A: Maak de eerste stap!
D: Of je dan aansluiting krijg is een tweede, maar je moet wel beginnen.
Benieuwd naar eerdere generatieconversaties? Klik hier. Of kijk hoe Abel en Dick terugkijken op het gesprek.