Nils en Corina zijn op 8 augustus 2015 getrouwd in de Ontmoetingskerk. Zij vertellen hun verhaal
Alleen Corina is christelijk opgevoed. Ik (Nils) niet en ik ben ook niet gelovig. We zijn tegenwoordig allebei nog wel zo nu en dan in de kerk te vinden, maar gaan niet met regelmaat naar de kerk. Wel was het vanaf het begin duidelijk dat wij ook in de kerk wilden trouwen. Op verschillende manieren heeft de kerk een plek in ons leven. Corina komt al haar hele leven in de kerk en voor mij was het met name in mijn latere tienerjaren een plek waar ik regelmatig te vinden was. Wij hebben elkaar ontmoet tijdens een vanuit de kerk georganiseerde reis naar Oeganda. De kerk en het geloof hebben kortom een rol gespeeld in onze relatie.
Een heel persoonlijke dienst
Het trouwen in de kerk heeft voor ons iets belangrijks toegevoegd aan de dag. Trouwen voor de wet is in de basis een nogal zakelijke aangelegenheid. Je kunt er tegenwoordig een mooie persoonlijke ceremonie van maken, maar toch was dat voor ons anders dan de kerkelijke dienst. In de kerkelijke trouwdienst staan de – voor ons – echte beweegredenen om te trouwen meer centraal. Wij hebben van deze dienst dan ook een meer persoonlijke dienst gemaakt. De broer van Corina ging samen met de dominee voor, onze muziek is gedraaid, onze teksten voorgelezen en we hebben geloften uitgesproken.
Nadenken over muziek, teksten en geloften geeft verdieping
Het voortraject van de kerkelijke dienst was minstens zo belangrijk als de dienst zelf. In de periode voor de dienst denk je samen na over de muziek, over teksten die bij je passen en over de geloften. Ook de voorbereidende gesprekken met de dominee hebben voor ons veel toegevoegd. Daarin werden we geprikkeld om echt goed na te denken over wat het trouwen, de relatie en de ander voor ons betekent en om dit onder woorden te brengen. Ook komt het belang van het geloof natuurlijk aan.