Eerlijkheid is het thema van haar leven. Als er iets is wat jongerenwerker Annet Prins typeert, dan is het dat ze zegt wat ze denkt en doet wat ze zegt. En dat is een belangrijke eigenschap bij het werken met jongeren, legt ze uit. “Daardoor durven jongeren heel eerlijk terug te zijn en kan ik ze beter begrijpen.”
En dat Annet openhartig is blijkt tijdens dit interview. Ze vertelt over dieptepunten in haar leven, maar ook over dingen die hoop geven en hoe ze samen met jongeren het geloof wil ontdekken.
Eerlijkheid
Echt tot geloof kwam Annet na een donkere periode in haar leven. Rond haar twaalfde scheidden haar ouders. Het raakt Annet en ze krijgt depressieve gedachten, zelfs tot een punt dat ze niet meer wilde leven. “Daar is God ingestapt”, vertelt ze. “Die zei: “dat gaan we niet doen.” Ik heb echt letterlijk een gevoel gehad: ik mag niet dood, dat is heel heftig. Vanaf dat moment heb ik gezegd, ik moet iets met God.”
Wie is Annet? Annet Prins is 41 jaar, tien jaar geleden trouwde ze met Remco en ze heeft een zoon van vier. Het gezin woont in Dronten. Annet is geboren in de randstad en verhuisde vanwege het werk van haar vader door heel het land. Ze studeerde HBO theologie in Ede, gaf als één van de enige twee vrouwen les op de visserijschool op Urk en was jongerenwerker in Amersfoort en Dronten. Als ze thuis is houdt ze van haken en breien. Muziek maken is ook één van haar hobby’s. O ja, en als ze een keer komt eten, ze houdt heel erg van curry madras (op dit moment dan).
Het verhaal van haar depressie is één van de voorbeelden van die eerlijkheid. Ze deelt dit soort verhalen bewust. “Mensen zeggen weleens, waarom zo eerlijk? Maar dat is juist iets wat tieners nodig hebben, dat je eerlijk bent.” Ze zijn volgens Annet zelf ook ongefilterd en ongemaskerd. Ze schoppen misschien aan tegen wat ze moeilijk vinden, maar laten daarmee ook zien wat ze eigenlijk willen.
Theologie op latere leeftijd
Overigens besloot ze pas op latere leeftijd om theologie te gaan studeren. Na twee jaar ergotherapie kwam ze tot de ontdekking dat ze ondanks haar hoge cijfers toch iets anders zocht. Ze realiseerde zich dat ze meer met mensen wilde doen. “Ik miste gewoon de tijd om voor de zielen van mensen te zorgen.” Annet gaat niet naar de universiteit, maar kiest voor het hbo. “Ik ben een doener, ik vind studeren heerlijk, maar voor beperkte tijd.” Al blijft Annet zich naast haar werk natuurlijk wel verdiepen in de laatste ontwikkelingen.
Ontmoetingen geven energie
Ontmoetingen met jongeren geven Annet energie. Ze noemt het voorbeeld van een jongere die ze eerder begeleidde met catechisatie. “We begonnen met een groep jongens en het was trekken aan een dood paard. Maar later kwam één van de jongeren bewust naast me zitten. “Weet je nog wat je zes jaar geleden tegen mij gezegd hebt?”, ik wist het niet meer, maar hij nog wel en dat was zelfs reden voor hem om belijdenis te gaan doen.” Voor Annet het teken dat je als jongerenwerker ook op onverwachte momenten van betekenis kan zijn.
Vraagbaak voor geloof
Annet wil graag een dubbele rol spelen in het leven van jongeren, niet voorop lopen maar juist faciliteren. Maar aan de andere kant ook een vraagbaak zijn voor alle dingen met geloof. Ze gaat namelijk graag het gesprek aan. “Ik ben niet iemand die oplegt wat je moet geloven, ik kan alleen vertellen hoe ik dingen zie en beleef. Ik geloof dat God groot is en dat Zijn doel met ons zo groot is dat wat ik ervan zie maar een klein stukje kan zijn. Van dat kleine stukje weet ik alles, maar van de rest moet ik ook gewoon kijken hoe anderen dat doen.”
Interkerkelijk werk
Annet gaat zich ook richten op het interkerkelijk werk. Daar heeft ze ook al veel ervaring mee in Dronten, waar veel activiteiten gezamenlijk worden aangeboden. In die gemeente is ze echt een verbinder. “Ik ken alle woordenboeken zeg maar, ik ben opgegroeid in een vrijgemaakte kerk, ik heb evangelisch gekerkt, nu ga ik naar de Nederlands gereformeerde kerk en ik werk in de protestantse gemeente. Ik heb vrienden uit de katholieke kerk. Waar anderen moeite hebben met de communicatie, heb ik dat minder omdat ik alle verschillende varianten ken.”
Jongerengroep versterken
Dat ze zo goed wortelt in andere kerken heeft te maken met haar jeugd. “Ik ben als kind heel veel verhuisd, ik ben daardoor niet honkvast. Dan kom je er ook achter dat er binnen zelfde kerkgenootschappen ook heel veel verschillen zijn.” Samenwerken is ook belangrijk en kan jongerenroepen versterken. “Ze zijn vaak met te weinig, hoe lekker is het om te ontdekken dat er meer mensen van jouw leeftijd zijn die naar de kerk gaan en een band hebben met het geloof.”
Annet vindt het belangrijk dat iedereen kan meedraaien in de kerk, hoe oud of hoe jong je ook bent. “Het maakt niet uit hoe groot je bent, op het moment dat jij de mensen om je heen liefde geeft, laat je een klein stukje zien van wie God is. Daar zit geen leeftijd aan.”
Interview: Tom Bolhuis
Foto’s: David Brouwer
